หลาย ๆ ครั้ง หลาย ๆ คนมองว่า “การขอความช่วยเหลือ” เมื่อรู้สึกไม่สบายใจ รู้สึกแย่ รู้สึกเศร้า วิตกกังวล ตื่นตระหนก เครียด สิ้นหวัง ผิดหวัง เสียใจ โกรธ ว่าเป็นการแสดงออกถึงความอ่อนแอ มองว่าที่เรารู้สึกแบบนี้เป็นเพราะว่าเราช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ รับผิดชอบตัวเองได้ไม่ดีพอ มองว่ามันเป็นความผิดของเราที่ทำให้เกิดปัญหาขึ้นมา
ความรู้สึกด้านลบเหล่านี้พอสะสมนาน ๆ เข้า วันหนึ่งมันอาจแปรเปลี่ยนออกมาในรูปแบบของ “อาการป่วยทางใจ” ที่เริ่มแสดงอาการหนักขึ้น เราเริ่มรู้สึกแย่มากขึ้นกว่าเดิม เริ่มรู้สึกว่าความคิดในหัวมันสั่งการให้เราทำนู่นทำนี่โดยไม่ไตร่ตรอง มันทำให้เราไม่อยากกินข้าว ไม่อยากดูแลตัวเอง ซ้ำร้ายอาจทำให้เรารู้สึกอยากทำร้ายตัวเองไปเลยก็ได้
เราอยากให้คุณรู้ว่า ไม่มีมนุษย์คนไหนที่จะทนทานต่อความรู้สึกแย่ ๆ เหล่านั้นได้ตลอดชีวิต เราทุกคนล้วนมีปัญหาที่ต้องแบกรับและรับมือ ลองขอความช่วยเหลือ พูดคุยกับคนที่ไว้ใจ ปลดปล่อยมันออกมา อย่าให้ความรู้สึกแย่เหล่านั้นอยู่กับเรานาน เพราะยิ่งปล่อยให้มันเกิดขึ้นนานไป ยิ่งแต่จะเป็นผลเสียต่อเรา ใจรู้สึกไม่ดี ร่างกายก็รู้สึกไม่ดีตามไปด้วย
ในโลกนี้มีคนบางคนที่พร้อมอยู่เคียงข้างและช่วยเหลือคุณเสมอ